Thailand in alle facetten...

Hallo Holland, bent ik weer...
Het voelt nu echt als vakantie. Ben nu een weekje in Kata, vlakbij Phuket, samen met goede vriend Peter uit Nieuw Zeeland. Lamballen bevalt goed hier, al ben ik af en toe rusteloos als me het gevoel bekruipt dat ik door moet trekken als ik te lang op een plaats ben... Ach ja, luxe problemen...

Maar weer snel verder waar ik de vorige keer ben afgehaakt. Vanuit de Krabi provincie heb ik de nachtboot genomen naar Ko Pha Ngan. Het was gewoonweg een schuit van 25 meter waar aaneengeschakeld 32 mensen op een rijtje liggen te tukken. Grappig aangezicht, al was het geen beste nachtrust op die sloep. Om 5 uur in de ochtend werd ik tesamen met 2 Engelsen ontvoerd in een taxi en gedropt bij het Sea Breaze resort, alwaar Danny en Rob verbleven. Daar het zo vroeg was en ik ze niet wilde wekken (vanwege een vermoedelijke stevige kater) ben ik maar het balkon opgeklommen en mezelf in de hangmat gehesen, waar ze me een paar uurtjes later ontdekten (Danny tegen Rob; er ligt daar een man in onze hangmat...)
Die middag ontmoetten we Dan (UK) en Nell (US) aan het zwembad van Sea Breaze (wat een ongekende luxe, naast airco en koelkast in ons hokkie). Om 3 uur bestelden we ons eerste biertje, rond 6en zochtten we met z'n vijven een restaurantje op om te proeven van de uitstekende wokkende Thaise keuken (ik had Phad See Ew; tis maar dat je het weet) en vervolgens kochtten we een literflesje sterke bocht, een zak ijs en 2liter cola en met een stel bekertjes op naar het strand, waar maandelijks de full moon party plaatsvindt. Er waren veel artiesten die met vuurballen, - touwen en -speren hun kunsten vertoonden. Een gaaf schouwspel. Ook kon je vuurtouwtje springen, maar wegens enige onbalans raakte het 'touw' al snel mijn enkels. Het vuurhoepeltje springen ging wat beter (weet ook niet wat me bezielde, mams...).
Die avond maakte ik verder gelukzalig kennis met de bekende 'buckets' van Ko Pha Ngan; een geweldig concept, bestaande uit een speelgoedemmertje halfvol met ijs, welke verder gevuld wordt door 150 ml. flesjes sterke drank en fris-/fruitdrank. Leuk plan om in NL te introduceren. We hebben natuurlijk heel wat combi's gemaakt. Ook gedanst als een bezetene en gezellig bijgeouwehoerd. Rond vieren werd ik echter door iedereen achtergelaten, toen ik zo'n 5 minuutjes naar de toilet moest en een nieuwe bucket wilde regelen (geeft niet hoor Danny en Rob...). Ach ja,dan maar een bucket voor mezelf. Na 15 uur aan de drank, hield ik het in de ochtendgloren ook maar voor gezien en strompelde ik naar mijn zoveelste huisje van deze reis.
De dag erna waren we allemaal lam, dus daar valt weinig over te zeggen.

De laatste middag van de familiereunie in Thailand zijn Rob en ik gaan waterscooteren. Het kreng haalde zo'n 70 km/uur en net als je genoeg zelfvertrouwen hebt opgebouwd gaat het mis. Volgens het commentaar van Danny vlogen er een paar benen door de lucht, toen ik headfirst op het water smakte bij een scherpe bocht. Die middag geen alcohol voor mij.... 's Avonds een klein fiske gebouwd met Dan en Nell, na wat heerlijke burrito's te hebben gehapt. De emmertjes vlogen weer om de oren en wederom gebeurde het dat ik tijdens 5 minuten sanitaire stop werd achtergelaten, ditmaal door Dan en Nell; zou er iets niet kloppen met mijn beleving van tijd..?? Toevallig kwam ik toen Suzanne en Marlou tegen die ik eerder in Singapore had ontmoet en samen hebben we nog wat emmertjes gedeeld.
De 5de dag op Ko Pha Ngan vertrokken ook Dan en Nell, zodat ik mijn eerste dag alleen meemaakte in Zuidoost Azie en dat was prima. Ik huurde een scooter en heb toen het hele eiland afgecrosst. Effe toeren, drankje, hapje, toeren, attractie, toeren (topsnelheid 100 km/ uur; lompe dingen hier). Prima dagje behalve het uitzichtpunt over Bottle beach. Ik dacht goed op te letten al klimmende op de steile helling, maar de met kleine steentjes bezaaide helling en afbrekende twijgen zorgden voor een schuifpartij naar beneden van zo'n 4-5 meter. Verbazingwekkend gaf mijn vel meer mee dan de kiezels; nog meer wonden verdomme.... Stuur me nog maar een extra verbanddoos, Campina !!
Dag 6 ben ik 's ochtends nog even gaan toeren om een zalmbroodje met bananenshake te scoren bij een lokale bakker. Ik was echter nog niet voldoende wakker, denk ik, want ik raakte met 40 km/uur langs de weg die zo'n 15 cm. lager lag. Hoe ik overeind ben gebleven is me nog steeds een raadsel. Volgens mijn hebben er engeltjes op beide schouders gezeten om me in evenwicht te houden; wat een mazzel (even voor de duidelijkheid: dit zijn stuk voor stuk uitzonderingsgevallen die ik beschrijf en catagoriseren mij niet als een roekeloze maniak of zo.!!). Daarna had ik het wel gezien op het feesteiland, en ik sloot mijn bezoek af met een goed boek aant zwembad, alvorens de nachtboot terug te nemen naar het vasteland, richting Khao Sok National Park.

Khao Sok is een prachtig park met lijmstenen rotspartijen die oprijzen uit een stuwmeer dat in 1989 kunstmatig is aangelegd. De natuur gaat er zijn vrije gang en tesamen met Nini en Esther uit Nederland hebben we een dagtrip gedaan. In de ochtend beetje rondcruisen op het meer, overheerlijk gelunched op een drijvend resort en vervolgens de jungle in. De sokken gingen over de broekspijpen tegen de bloedzuigers en al wadend door beekjes gingen we op weg naar een grot met prachtige gelige stalagnieten (of -tieten, weet ik veel). Zonder het te weten gingen we een fantastisch uurtje tegenmoet. Geconfronteerd met een ziljoen spinnen en vleermuizen, daalden we met provisorisch zaklamplicht de grot af met haar interne riviertje. Op een begeven moment ging het meer op canyoning lijken; we klauterden door nissen en spelonken en mbv touwen geraakten we tot in onze nek in het water; errug spectaculair allemaal.
De ochtend erna wilde ik joggend de jungle intrekken naar een waterval op zo'n 4 km, wat door enige onderschatting tot een survivaltocht werd omgedoopt. Ik ging vrij sportief met korte broek op weg, daar ik nog geen bloedzuiger was tegengekomen. FOUT dus... Zekers 40 van die fuckers heb ik chirurgisch moeten verwijderen (met duim en wijsvinger bedoel ik dan en ze laten niet zomaar los; op een begeven moment voerde ik elke minuut schaderapport uit op mijn benen; je wordt er wel een beetje paranoia van, kan ik je vertellen...). Af en toe kwam er ook wat klim- en slingerwerk aan te pas daar het pad (zover daar sprake van was) was bezaaid met omgevallen bomen en bamboestaken. Zelfs kwam het voor dat ik werd 'gegrepen' door een soort palmblad met van die weerhaken die zo lekker in je shirt en vlees blijven haken en werd mijn arm gepierced door een bamboestaak. De beloning bevond zich bij de waterval, waar ik effe onder ben gaan staan om af te koelen. Heerlijk als je doorweekt bent vant zweet. Op de laatste joules energie keerde ik tenslotte terug bij het resort, toen ik me realiseerde dat ik niemand was tegengekomen tijdens die 3 uur jungle. Best wel lomp als je bijvoorbeeld je enkel verzwikt, wat mogelijk is daar je continu wordt opgejaagd door die om je hoofd zoemende klotedazen. Blijkbaar is de Buddha me hier redelijk goed gezind. Afkloppen....
Nadien in de douche kwam ik erachter dat 1 dikke bloedzuiger zich in mijn sok had genesteld en een bloedsappig kratertje voor zichzelf had gecreeerd in mijn hak. Doordat ze een dergelijk stofje inspuiten dat je bloed niet stolt, duurde het zo'n 3 uur voordat het onophoudelijke bloeden ophield; mijn slipper was compleet rood en was geen mooi aangezicht...
's Middags vertrok ik richting 7 dagen Phuket waar ik met Peter had afgesproken. Aangekomen natuurlijk direct aan de biertjes bij een idyllisch strandtentje met reggae muziek op de achtergrond. Hoe kan het ook anders dat de volgende dag in het teken stond van herstel aan het zwembad en lamballen. De tweede avond zijn we naar Patong gegaan wat bekend staat als stapgebied met veel 'personen van dubieuze geslachtelijke komaf'. Bij elke vrouwelijke vertoning vraag je je dan af of er een klokkenspel tussen de bilnaad is gespannen. Onnatuurlijk verwarrend. Vrij direct is ook het kennismakingsritueel in de plaatselijke Tigerclub. Zo'n 10 keer kregen we een tets of knijpende hand tegen de billen en ben ik gewoonweg 5 keer direct bij mijn 'zaakje' gegrepen. "Aangenaam kennis te maken" krijgt dan een iets andere betekenis. Bizar.
En Peter kreeg zelfs al zittende op zijn barkruk een middenrifmassage toen een vrouwtje een drankje van hem wilde scoren. Ik zat er pal naast en heb me werkelijk kapotgelachen. Die blik van Peter was onbetaalbaar en ik lach nu nog steeds achter deze PC, haha...

Op dag 3 hebben we een Thaise massage ondergaan. Ik heb me weer waardevolle nieuwe technieken eigen gemaakt, terwijl die Thaise vrouwtjes giebelden toen ze mijn handdoekje 'per ongeluk' iets te ver naar boven/ beneden trokken, zodat mijn ietwat wittere middenrif onthuld werd... Op dag 4 hebben we een tripje gemaakt naar Ko Phi Phi waar ook de film 'the Beach' is geschoten. Een toeristenmassa; vond het niks. Het snorkelen daarna was wel gaaf al heb ik geen Nemo voor Peter kunnen vinden.

Nou dit was ie weer; tis een marathonverhaal geworden (sorrie)
veel liefs, Roy

PS RUBRIEK.
Allen; ik heb foto's geplaatst bij voorgaande 2 berichten.
Danny en Rob; nogmaals bedankt dat jullie mijn overbodige spullen wilden meeslepen naar NL en het regelen van de foto's !!
Piet en Tonnie: ik zal wel een beetje letten op dat menneke van jullie. No worries...
Ger en Jorien; dankjulliewel voor het kaartje; erg leuk om zo direct van jullie te horen; veel succes met beslommeringen van de nieuwe keuken...
Remco: bevalt Frankrijk een beetje??
Chantal: thanks voor de tips; het is me ook gelukt de foto's beter te ordenen zoals je ziet...
Jos: de gordijnen vormen geen problemen hiero. Heb zin in potje golf in Reuver; reserveer maar vast !!
Ellen K.: leuk dat jullie ook de verhalen volgen.Groetjes aan jullie paps, mams en Mirjam
Ellen V.: tof dat je de knoop hebt doorgehakt !!!