AWESOME NEW ZEELAND !!!

Goeiemorreguh allemoal,

Hoe'ist nouw?? Heb paar Brabanders ontmoet hier in Wanaka (Dirk uit Bergen op Zoom en Steven uit Den Bosch), dus ben enigszins beinvloedt door hen. Maar goed, met nog 4 weken te gaan in New Zeeland ga ik weer even 2,5 weken terug in de tijd....

Ik landde op een vreselijk koude donderdagochtend (18 oktober) in Auckland Airport. Het was zo'n 13 graden en het regende lichtjes, dus dat was een fikse tegenvaller als je 4 maanden hebt doorgebracht in 25 tot 30 graden. Gelukkig gingen de temperaturen gestaag omhoog in de dagen erna dus we hebben zelfs de hangmat kunnen spannen in de achtertuin van Peters huis, waar deze jongen natuurlijk enkele uurtjes in heeft gerelaxed.
Maar even terug naar Auckland; in eerste instantie was ik van plan enkele dagen in het noordwestelijke punt van het Noordereiland door te brengen, maar toen Peter aangaf dat hij vanwege feestdagen 4 dagen vrij had , besloot ik maar direct naar Napier te reizen. Heerlijk die flexibiliteit... Als een dolle dwaas heb ik dus een bus geregeld en me naar het busstation gestressed, daar ik net een lastminute vliegtuig had gemist.

Ik vond het heerlijk even op sleeptouw genomen te worden door Peter en zo ook een indruk te krijgen van het leventje dat hij hier heeft opgebouwd. Zo'n 4 jaar geleden is Peter geemigreerd naar Kiwiland en gestrand in Invercargill; een koude regenachtige kustplaats (om af te kicken van Nederland) in het uiterste zuiden van het Zuidereiland. Toen hij zijn permanente verblijfsvergunning had gescoord is hij zich verder gaan orienteren op een baan in een zonniger oord. Ruim een jaar geleden is hij daarom naar het zonnige Hawkes Bay verkast en na een tijdje op het huis van familie gepast te hebben, woont hij nu in een ruime bungalow in Napier, samen met huisgenoot Johnny uit Tsjechie.
De eerste dagen hebben we aardig bij kunnen babbelen. Daarnaast heeft Peter me door Napier rondgecruised en zijn we op stap geweest in zijn nieuwe thuiswijk Ahuriri (vraag me niet wat het betekent). Toevalligerwijs kwam ik daar een jonge bekende Yoka tegen; zij heeft ook een jaartje in Nederland gewoond/ gewerkt. Met haar ben ik ook een aardig middagje wezen shoppen en terrassen.

Op een zonnige zondagmiddag zijn we ook naar 'Chill pill' geweest. Een geweldig concept; bovenop een heuvel in een wijngaard staat een kleine kantine waar ze flessen wijn verkopen, die mensen terplekke kunnen nuttigen terwijl ze luisteren naar loungemuziek die de DJ voorschoteld. Een heerlijk bourgondisch thuisgevoel overviel me daar...

De dag erna koers gezet naar XXX? National Park, waarbij je langzaamaan de sneeuwtoppen in de verte tegenmoet cruised. Aan de rand van het park zijn we in een natuurlijke hotpool geplonst, die je op verscheidene plaatsen in NZ kunt vinden. Aldaar ook kennisgemaakt met 'Sandflies', vervelende kleine bloedzuigende steekvliegjes, die een vervelende jeukplek gedurende 4 dagen achterlaten na een beet; wankers...

Ook heb ik me een beetje in het huishouden mogen moeien; Peter, Yoka en Johny waren mijn eerste proefkonijnen van de Cambodiaanse fish amok en naar verluid verkeren ze nog steeds in blakende gezondheid. Tevens hebben we de hangmat gespannen (zekers ook uit persoonlijk belang) en heb ik voor alle zekerheid een lading foto's veiliggesteld op Peter's laptop.
Wat heb ik verders nog gedaan?? Zo'n 2 dagen gemountainbiked door Napier e.o., genoten van het uitzicht van Bluff hill, een balletje gemept met Peter (golf), wat DVD's gehuurd, paar kleine biertjes gedronken, een lokaal concertje meegemaakt in Napier centrum en veel gerelaxed.
In de 10 dagen met Peter heb ik weer genoeg energie opgedaan om verder te trekken richting het Zuidereiland; met de Intercitybus zette ik koers richting de hoofstad, Wellington (cq. de 'windy city' en ja, dat klopt). Aldaar het Te Papa museum bezocht om enerzijds kennis te nemen van de ontstaansgeschiedenis van NZ (door bewegende aardkostplaten is het supercontinent Gondwanaland uit elkaar , gereten zo'n 30 mln jaar geleden) en de veranderingen in haar bestaan door ijstijden en vulkaanuitbarstingen, en anderzijds wat leef- en kunstvoorwerpen uit de Maori-cultuur te bekijken.

Ook naar geweldig uitzichtpunt Mount Victoria gerend, stevig wezen shoppen en mezelf getrakteerd op een nieuw outfit, naar de machtige Embassy bioscoop geweest en biertje gedronken met de Duitse Sabine en Zwitserse Regina en, voor de eerste keer deze reis, een reisplan opgesteld van things to see en do op het Zuidereiland en dat is zekers nodig gezien de beperkte tijd die ik mezelf ter beschikking stel (of moet ik mijn trip verlengen...??)
((Anekdote tijdens joggen; ik heb me scheefgelachen toen een oud, vooruitstrompelend, overwichtig Maori dametje tijdens het stretchen tegen me zei: "that would take me ages to do all that" in rustig verder hobbelde. Haar verschijning alleen al, geweldig...))

Op het Zuidereiland aangekomen, stond een glimmende Nissan Sunny op me te wachten. Ik programmeerde mezelf om vooral links te rijden en toen op weg naar Nelson; het was stralend weer en aangekomen bij het hostel, bolide geparkeerd, richting supermarkt**, zwembroek aan, baantje trekken, biertje d'rbij en daarna balletje getennist met Aldo, de Fransman.
** boodschappenlijst van kokende backpacker: tonijn, augurk, ui, stokbrood, notenrepen, fles rode wijn, 6-pack Heinekens, pot pindakaas, vers fruit uit blik dan, kilo kiwi's en een crisispakje instant noodles als survivalpakket....

Vervolgens richting de Pancake hills in Punakaiki. Spontaan de afslag genomen richting het Buller Gorge(ous) Park om de 110 meter lange hangbrug over te steken en een jetboattrip te maken; op een krachtpatser van een speedboot maniakken tussen allerlei spelonken en je krijgt dan ook af een toe een '360-er' ofwel een pirouette om de oren; het adrenalinegehalte stijgt rap kan ik vertellen...
Het hostel in Punakaiki was overigens briljant; het had gewoonweg een bubbelbad in de tuin met uitzicht op het strand en de zee; binnen 10 minuten na aankomst zat deze jongen dus te badderen; een ultiem genot na 250 km. rondcrossen. Als rimpelbejaarde klom ik eruit om tenslotte de zonsondergang op het strand te gaan vereeuwigen.

Daarna richting de gletsjers Frans-Josef en Fox. Fantastisch trouwens om door de wijdsheid te cruisen hier. De wegen zijn omgeven door uitgestrekte bosrijke en heuvelachtige landschappen, gevarieerd met gecultiveerde lappen wei waar schapen en koeien in afgezette koninkrijkjes grazen met daarnaast weer hoogrijzende, vaak ruige bergtoppen die veelal worden bedekt door ijskappen; je kunt het zo gek niet bedenken en het is dus overweldigende streling voor het oog (al is de Nederlander vaak al tevree met een simpel bergje en waterplas).
Het land doet me sterk denken aan de diversiteit die IJsland ook te bieden heeft (iets dichterbij voor geinteresseerden). Telkens ontvouwt zich weer een nieuw adembenemend landschap of allemachtig prachtige baai na elke heuvelrug of scherpe bocht; het is gewoonweg een genot hier rond te rijden en je zou eigenlijk even mijn ogen moeten lenen om het geheel te aanschouwen. Enige nadeeltje is dat de wegen enigszins uitnodigen om vrij avontuurlijk te gaan rallyracen (maar mam, ik doe voorzichtig hoor)

Vlakbij het dorpje Frans-Josef ben ik gaan quadbiken; een erg avontuurlijke rit door de jungle en het door de terugtrekkende gletsjers gevormde landschap. Wat een kracht zit trouwens verscholen in zo'n quad, binnen enkele seconden zit je op 50 km. per uur. De dag erna doorgekacheld richting Okarito om te gaan kayakken op de natuurwonderbaarlijke Okarito lagoon. De lagoon staat voornamelijk bekend om de prachtige omgeving en vogels die daar neerstrijken. Als je dan rondkayakt, kijk je toch met een ander oog naar de vogels en aanschouw je de schepsels met veel meer aandacht dan normaal.

Na het kayakken rap terug richting Frans-Josef om te gaan helihiken. Bedoeling is dat je met de helicopter wordt gedropt op de gletsjer en een paar uurtjes kunt rondwandelen onder vakkundige begeleiding natuurlijk. Helaas was het butweer, dus het feest ging niet door. Toen maar doorgereden naar Fox gletsjer en daar met de Amerikaan Matt (een van de eerste sympathieke in mijn ogen) en de Duitse Jördis een korte hike gemaakt door een prachtig woud, waar de bomen miraculeus samenklonten om het gevecht om de zon te winnen en het mos zich een weg naar boven groeit. Heel apart en heb enorm gelachen met mijnmedehikers.

De volgende ochtend, na een korte nacht door een snurkende lullo, wederom richting de gletsjer Fox. IJsklimmen stond op het programma en we hebben een dag lang met ijshouwelen en spijkerschoenen de ijsrotsen getrotseerd. Machtig mooi om op een heuvelachtige ijsrug te staan; heb me suf gefotografeerd. Het was een errug gave dag en ijsklimmen is eigenlijk niet zo moeilijk als je de techniek te pakken hebt. We hebben 7 klimmen van zo'n 12-15 meter gedaan en voldaan teruggekeerd naar Fox. Aldaar beviel het voorstel van Jördis mij uitstekend; zij ging eten koken, ik ga naar de kroeg met 2 Engelsen (Mike & Dave), eet daarna en doe de afwas. Daarna weer terug naar de kroeg met een groep van 8, paar biertjes en vervolgens filmpje pakken in de bioscoop van het hostel (aardige faciliteiten hier).

Alweer de 5de dag op het zuidereiland, een mooie wandeling gemaakt om Lake Matheson, doorgecruised naar Wanaka, direct een skydive geboekt en een bezoekje gebracht aan Puzzle world (allerlei holografische uitbeeldingen en grappige illusies dollen daar met je realistische blik op de wereld); zie foto's en filmpje. De ochtend erna Skydiven; was nog behoorlijk beschonken van de avond ervoor met de Brabanders en Engelsen, maar misschien ook beter daar alles je in een roes overkomt. Van maar liefst 5 kilometer hoogte ben ik samen met maffe Merel uit Almere uit een propellervliegtuigje gesmeten en heb ik me de longen uit het lijf geschreeuwd. Met 250 km/uur raas je terug richting aardbodem; in 1 minuut daal je 3,5 kilometer en opent zich de parachute en dwaal je langzamer naar de landing zone, terwijl je overdonderd bent door de sneeuwtoppen, de prachtige meren en minidorpjes in de verte; kortom, er komt een enorme onbeschrijfelijke boost aan energie in je vrij en ik heb moeite om de juiste woorden te vinden om het gevoel te beschrijven, dus dan beschijf ik het maar niet. Probeer het zelf maar een keer...

Diezelfde middag in de strak blauwe lucht een mountainbike gehuurd en met Dirk richting Alberttown gecrosst door schitterende paadjes naast Roy's Bay (jaahaa, ik ben bekend hier, er is zelfs een berg naar me genoemd). Daarna m'n nest opgezocht door chronisch slaapgebrek om de volgende dag verder te reizen naar Koninginnestad; wederom een idyllisch gelegen stadje aan een meer tussen de bergen. Daar aangekomen met Dirk en een vermoedelijke Ier een paar uurtjes in een schommelstoel biertjes gedronken, gitaar gespeeld (Dirk dus, mijn muzikale talent moet ik nog ontdekken) en zitten zingen. In deze ontspanningsmodus zal het lastig zijn het dagelijkse leventje van Nederland weer op te pakken. Dus ik neem het er nog een klein maandje van en zie er ook zekers naar uit iedereen weer te zien/ knuffelen/ spreken/ horen (kijk maar in welke categorie je je thuisvoelt, haha...)

Veel liefs, Roy

PS. sorry dat ik hopeloos achterloop in het beantwoorden van persoonlijke mailtjes en de PS. RUBRIEK. Er is hier zo geweldig veel te doen dat ik elk uur zo goed mogelijk probeer te benutten, dus vergeef me.... De video's volgen nog....